วันพฤหัสบดีที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ประวัติของกีฬาวอลเลย์บอลในประเทศไทย (ตอนที่1)

                                               
กีฬาวอลเลย์บอลได้แพร่เข้ามาในประเทศไทยตั้งแต่เมื่อใดไม่มีหลักฐานแน่ชัด   แต่สันนิษฐานว่าระยะแรกๆเป็นที่นิยมเล่นกันในหมู่ชาวจีนและชาวญวน  จนมีการจัดการแข่งขันกันระหว่างชุมชน สโมสรและสมาคมมาตั้งแต่หลังสงครามโลกครั้งที่ ๒เป็นต้นมา
          ปี พ.ศ.๒๔๗๗ กรมพลศึกษาได้จัดพิมพ์กติกาวอลเลย์บอลขึ้นโดย  "อาจารย์นพคุณ พงษ์สุวรรณ" เป็นผู้แปลและท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญในกีฬาวอลเลย์บอลเป็นอย่างยิ่ง   จึงได้รับเชิญเป็นผู้บรรยายเกี่ยวกับเทคนิควิธีการเล่น  ตลอดจนกติกาการแข่งขันวอลเลย์บอล  แก่บรรดาครูพลศึกษาทั่วประเทศในโอกาสที่กระทรวงศึกษาได้เปิดอบรมขึ้น และในปีนี้เองกรมพลศึกษาได้จัดให้มีการแข่งขันกีฬาประจำปี และบรรจุกีฬาวอลเลย์บอลหญิงเข้าไว้ในรายการแข่งขันเป็นครั้งแรก  โดยใช้กติกาการเล่นระบบ ๙ คน  พร้อมทั้งในหลักสูตรของโรงเรียนพลศึกษากลางได้กำหนดวิชาบังคับให้นักเรียนหญิงเรียนวิชาวอลเลย์บอลและเนตบอล  สมัยนั้นมี "น.อ.หลวงศุภชลาศัย ร.น."  ดำรงตำแหน่งอธิบดีกรมพลศึกษา  และตั้งแต่นั้นกีฬาวอลเลย์บอลก็ถูกพัฒนามาโดยตลอด



ประวัติของกีฬาวอลเลย์บอลในประเทศไทย(ตอนที่2)



ปี พ.ศ ๒๕๐๐  ประเทศไทยได้จัดตั้งสมาคมกีฬาวอลเลย์บอลขึ้นโดยมี  "พลเอกสุรจิตร  จารุเศรณี"  เป็นนายกสมาคมคนแรก  เมื่อวันที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๐๐  และได้รับชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า  "สมาคมวอลเลย์บอลสมัครเล่นแห่งประเทศไทย"          
 โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสนับสนุนและเผยแพร่กีฬาวอลเลย์บอลให้เจริญรุดหน้าและดำเนินการจัดการแข่งขันวอลเลย์บอลในระบบ 6 คน     มีหน่วยราชการอื่นๆจัดการแข่งขันประจำปีเช่น  กรมพลศึกษา  กรมการคณะกรรมการกีฬามหาวิทยาลัย  เทศบาลนครกรุงเทพฯ        สภากีฬาทหาร  ตลอดจนการแข่งขันกีฬาเขตแห่งประเทศไทยได้มีการจัดแข่งขันทั้งประเภททีมชายและทีมหญิงประจำปีทุกปี
        ปัจจุบันกีฬาวอลเลย์บอลได้นิยมเล่นกันอย่างแพร่หลายทั้งในโรงเรียน วิทยาลัย  มหาวิทยาลัยและตามหน่วยงานต่าง ๆ นอกจากนี้ยังมีการจัดการแข่งขันมากมายหลายรายการ  เป็นประจำทุกปีโดยการดำเนินงานของสมาคมวอลเลย์บอลสมัครเล่นแห่งประเทศไทยและหน่วยงานอื่นๆทั้งภาครัฐและภาคเอกชนที่ให้การสนับสนุนเป็นอย่างดี


ประวัติของกีฬาวอลเลย์บอลสากล (ตอนที่1)

     
 กีฬาวอลเลย์บอลเกิดขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1895 โดยนายวิล เลียม จี มอร์แกน ผู้อำนวยการฝ่ายพลศึกษาของสมาคม Y.M.C.A. เมืองฮอลโยค มลรัฐแมสซาชูเซตส์ ประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นผู้คิดเกมการเล่นขึ้น เพื่อตอบสนอง ประยุกต์กีฬาให้สามารถเล่นในฤดูหนาวได้เขาได้เกิดแนวความคิดที่จะนำลักษณะและวิธีการ เล่นของกีฬาเทนนิสมาดัดแปลงใช้เล่น จึงใช้ตาข่ายเทนนิสซึ่งระหว่างเสาโรงยิมเนเซียม สูงจากพื้นประมาณ ฟุต นิ้ว และใช้ยางในของลูกบาสเกตบอลสูบลมให้แน่น แล้วใช้มือและแขนตีโต้ข้ามตาข่ายกันไปมา แต่เนื่องจากยางในของลูกบาสเกตบอลเบาเกินไป ทำให้ลูกบอลเคลื่อนที่ช้าและทิศทางที่เคลื่อนไปไม่แน่นอน จึงเปลี่ยนมาใช้ลูกบาสเกตบอล แต่ลูกบาสเกตบอลก็ใหญ่ หนักและแข็งเกินไป ทำให้มือของผู้เล่นได้รับบาดเจ็บจนในที่สุดเขาจึงให้บริษัท A.G. Spalding and Brother Company ผลิตลูกบอลที่ หุ้มด้วยหนังและบุด้วย ยาง มีเส้นรอบวง 25-27 นิ้ว มีน้ำหนัก 8-12 ออนซ์ หลังจากทดลองเล่นแล้ว เขาจึงชื่อเกมการเล่นนี้ว่า "มินโตเนต" (Mintonette)  


ประวัติของกีฬาวอลเลย์บอลสากล(ตอนที่2)

  ปี ค.ศ. 1896 มีการประชุมสัมมนาผู้นำทางพลศึกษาที่วิทยาลัยสปริงฟิลด์ ( Spring-field College) นายวิลเลียม จี มอร์แกน ได้สาธิตวิธีการเล่นต่อหน้าที่ประชุมซึ่งศาสตราจารย์ อัลเฟรด ที เฮลสเตด (Alfred T. Helstead) ได้เสนอแนะให้มอร์แกนเปลี่ยนจากมินโตเนต (Mintonette) เป็น "วอลเลย์บอล"(Volleyball) โดยศาสตราจารย์อัลเฟรดให้ความเห็นว่าเป็นวิธีการเล่นโต้ลูกบอลให้ลอยข้ามตาข่ายไปมาในอากาศ โดยผู้เล่นพยายามไม่ให้ลูกบอล ตกพื้น ต่อมากีฬาวอลเลย์บอลได้แพร่หลายและเป็นที่นิยมเล่นกันในหมู่ประชาชนชาวอเมริกันเป็นอย่างมากปี ค.ศ. 1928 ดอกเตอร์ จอร์จ เจ ฟิเชอร์ (Dr. George J. Fisher) ได้ปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงกติกาการเล่นวอลเลย์บอล เพื่อใช้ในการแข่งขันกีฬาวอลเลย์บอลในระดับชาติ และได้เผยแพร่กีฬาวอลเลย์บอลจนได้รับสมญานามว่า บิดาแห่งกีฬาวอลเลย์บอล